W rejonie Trockim, na terenie gminy Rudziszki, w północnej części masywu leśnego Ropejos, leży mała wieś o nazwie Goje, którą obecnie zamieszkuje około 30 osób. Wieś, której nazwa oznacza niewielki las lub zagajnik, leży wśród sosen nad jeziorem Meduwis. Ładna jest nie tylko jej nazwa, lecz również okolica, znana jako Rezerwat Botaniczny Jeziora Ilgutis.
W sercu wioski Goje w 1936 roku zaczęto budować kaplicę Najświętszej Maryi Panny Uzdrowicielki Chorych lub Matki Boskiej Uzdrowicielki Chorych). Wyjątkowe znaczenie nadały tej kaplicy przechowywane w niej relikwie – przedmioty szczególnie czczone przez wiernych ze względu na swoje właściwości. Najważniejsze z nich to: obraz Matki Boskiej Uzdrowicielki Chorych, który słynie ze swoich cudotwórczych mocy, monstrancja wykonana z kul pistoletowych oraz 200-stronicowy zeszyt z zapisaną historią kaplicy i wsi Goje.
Obecnie kaplica leży w pobliżu trasy Wilno-Druskienniki i należy do parafii św. Jana Chrzciciela. W niedziele sprawowane są tutaj msze święte. Mówi się, że przy kaplicy w Gaju można wyczuć szczególne wibracje duszy i działanie łaski Bożej, które zachęcają do wiary w miłosierdzie i opiekę Bożą. Wchodzących do kaplicy wita rzeźba Matki Boskiej Niepokalanego Poczęcia.
Oprócz kaplicy w Gaju, w wiosce funkcjonuje dom dziecka, który podlega klasztorowi kongregacji św. Jana. Turyści mogą zwiedzić oryginalną chatę z gliny oraz pierwszy i jedyny czynny na Litwie japoński piec do wypalania ceramiki – anagama. Latem organizowane są tu obozy ceramiki anagama, podczas których rozpala się piec i przeprowadzane są warsztaty wypalania według prastarej technologii.
Świadectwo historii
Historia wsi Goje sięga 1865 roku, kiedy to rosyjski generał Reklicki, właściciel dworu w Apatyszkach, zdecydował się sprzedać należące do niego tereny leśne – w sumie około 100 ha. Oddzielnie sprzedano drewno, a większą część ziemi zakupili bracia Andrzejewscy oraz inne rodziny. W ten sposób utworzyła się społeczność wiejska.
W rodzinie jednego z braci Andrzejewskich latem 1881 roku przyszedł na świat drugi z kolei syn o imieniu Aleksander. To właśnie z jego inicjatywy po kilkudziesięciu latach we wsi powstała kaplica. Aleksander w wieku 19 lat stracił rodziców. Po tym wydarzeniu wyjechał do Starych Trok, gdzie uczył się podstaw wiary. Następnie przeprowadził się do Krakowa, a dokładniej do klasztoru Ojców Bonifratrów. Aleksander Andrzejewski, który później został wyświęcony na zakonnika i przyjął imię Włodzimierz, przez dłuższy czas mieszkał w Pradze, Wiedniu i Rzymie. Choć często podróżował, nie zapominał rodzinnych stron i chętnie je odwiedzał.
W 1936 roku w rodzinnej wsi ojca Włodzimierza w Gaju rozpoczęto prace budowlane przy kaplicy jego projektu w stylu józefińskim. Po upływie roku powstała niewielka kaplica o wymiarach: 2 metry na 3 metry i 3 metry wysokości. Wkrótce zaczęto pracować nad projektem powiększania kaplicy. W 1939 roku poświęcono fundamenty pod kaplicę, o czym świadczy akt konsekracji przechowywany w zamurowanej ściance ołtarza głównego.
Wówczas w kaplicy w Gaju gromadził się chór, młodzież uczono podstaw wiary i prowadzono działalność edukacyjną. Dookoła kaplicy dzieci posadziły 22 lipy, którymi obiecały się opiekować. Drzewa rosną tu do dziś.
Cudowny obraz
Do kaplicy Najświętszej Maryi Panny Uzdrowicielki Chorych w Gaju przybywają pielgrzymi, którzy pragną pomodlić się oraz obejrzeć przechowywane w niej relikwie. Jednym z najcenniejszych skarbów jest obraz Matki Boskiej Uzdrowicielki Chorych. Jest to kopia obrazu autorstwa Romualda Warachowskiego z 1939 roku, który znajduje się w kościele klasztoru Bonifratrów Świętego Krzyża (obecnie Zgromadzenie Sióstr Ubogich od Niepokalanego Poczęcia NMP). Warto dodać, że na Litwie znajduje się w sumie około 30 obrazów uznanych za święte!
Obraz Matki Boskiej Uzdrowicielki Chorych przyciąga pielgrzymów swoimi cudownymi właściwościami i łaskami Bożymi. Pierwsze wota (z łac. votum – życzenie, prezent, obietnica) zostały zawieszone już po trzech latach od otwarcia kaplicy. Był to wyraz wdzięczności złożony przez kobietę z sąsiedztwa, która cudownie wyzdrowiała, co potwierdziła specjalna komisja kościelna. Od początku 1940 roku w ostatnią niedzielę sierpnia odbywa się odpust Matki Boskiej Uzdrowicielki Chorych.
Relikwie
W kaplicy w Gaju przechowywane są wyjątkowe relikwie – monstrancja, którą wykonano z kul pistoletowych wyjętych z ciał żołnierzy z Austrii, Prus i Rosji! Monstrancja to jedno z najważniejszych i najpiękniejszych naczyń liturgicznych używanych w kościele katolickim do przechowywania świętej hostii podczas mszy i procesji. Najczęściej wykonywana jest z metali szlachetnych, w celu okazania szacunku dla ciała Jezusa Chrystusa.
Jak powstała ta znana monstrancja? Podczas I wojny światowej ojciec Włodzimierz (prawdziwe imię: Aleksander Andrzejewski) pracował w szpitalu klasztoru Bonifratrów, który wówczas był szpitalem wojennym. Do szpitala przywożono rannych żołnierzy z oddziałów z Austrii, Prus i Rosji. Duchowny zaczął kolekcjonować kule wyjmowane z ich ciał. Wyjątkową monstrancję o wysokości 36 cm stworzono z 88 kul pistoletowych.
W kaplicy w Gaju przechowywany jest także 200-stronicowy rękopis pt. „Kronika Kaplicy Matki Boskiej Uzdrowicielki Chorych w Gaju“, w którym szczegółowo opisano historię powstania wsi, proces powstawania kaplicy oraz wartościowe przedmioty liturgiczne.
Jedną z ciekawszych relikwii w kaplicy jest też zegar z XVII wieku. Na zegarze ojciec Włodzimierz wykonał napis: „Jedna z tych godzin może być twoją ostatnią”.
