Zamek na Wyspie w Trokach

Ul. Karaimų 43C, Troki
www.trakaimuziejus.lt


Powiększony obraz

Na jednej z wielu wysp na jeziorze Galve znajduje się wspaniały Zamek na Wyspie w Trokach, arcydzieło średniowiecznej litewskiej architektury obronnej, jedyny zamek na wodzie w Europie Wschodniej. Uważa się, że budowę Zamku na Wyspie rozpoczął w końcu XIV wieku książę  Kiejstut, a zakończył  na początku XV wieku jego syn Wielki Książę Litwy Witold. Zamek składa się pałacu książęcego z basztą i dziedzińca. Zamek powstał jako twierdza obronna, a po bitwie pod Grunwaldem stracił znaczenie obronne i stał się rezydencją książęcą.

Na początku XV wieku Troki były  prosperującym miastem, dokąd przybywało wielu  kupców, ważnych gości oraz  posłów  zagranicznych, wszystkich przyjmowano w Zamku na Wyspie w sali reprezentancyjnej. Król Polski Jagiełło, kuzyn Wielkiego Księcia Litwy Witolda, w latach 1413-1430 odwiedził zamek aż trzynaście razy.

Niestety, po śmierci Wielkiego Księcia Witolda oraz w XVI wieku zamek przestał być rezydencją książęcą i jego znaczenie zmalało. Podczas wojny z Rosją w XVII wieku Zamek na Wyspie w Trokach został zburzony i nikt go nie odbudował. W XVIII wieku na miejscu zamku pozostają ruiny.

Po II Wojnie Światowej rozpoczyna się odbudowa zamku dzięki czemu symbol Litwy i Trok Zamek na Wyspie odzyskał wygląd z XV wieku. Po odzyskaniu przez Litwę niepodległości zamek znów odwiedzają  dostojni goście i podpisywane są ważne umowy.

Przeznaczenie Zamku na Wyspie w Trokach zmieniło się w 1962 roku. Został on przekazany do dyspozycji Muzeum Historycznego w Trokach, do którego nadal należy. Powstały tu ekspozycje, są czynne wystawy i odbywają się różne imprezy. Co roku przyjeżdżają tu tysiące gości z całego świata, nie tylko ze względu na imponujący wizerunek czy historię, ale także dlatego, że każdy z pewnością odkryje ciekawe rzeczy: jednych zachwyci architektura, innych zainteresuje historyczna ekspozycja lub zbiory muzealne.

Dla przykładu, jedna z ekspozycji muzeum przedstawia historię i kulturę Karaimów. Od czasu przybycia na Litwę społeczność karaimska skupiła się w większości w Trokach. Miasto było i jest centrum życia duchowego litewskich Karaimów, Mekką Karaimów.

W dobie obecnej karaimskie stroje ludowe nie są  używane w życiu codziennym, lecz wcześniejsze wzory są starannie przechowywane w Muzeum Historycznym w Trokach, niektóre można obejżeć w ekspozji w Muzeum Karaimskim. Jeszcze w XIX wieku  kobiety  na święta wkładały stroje narodowe, które są typowe dla ludów wschodnich.

Narodowy strój karaimskich kobiet składa się z długiej spódnicy, białej bluzki, haftowanego, aksamitnego, rozpinanego żakietu (zwanego ,,kyrcha“) z szerokimi do łokci rękawami  oraz płaskiej okrągłej aksamitnej czapeczki ozdobionej koralikami lub monetami.

Zamiast spódnicy i bluzki mogła być sukienka, czasem nawet wzorzysta. Na czapeczkę czasami można narzucić lekki jasny szalik lub chustkę.

Obowiązkowym elementem stroju była kyrcha, mogła być uszyta z ciemnoczerwonego, brązowego, zielonego lub niebieskiego aksamitu i musiała być wyszyta złotymi nićmi przy użyciu skomplikowanego geometrycznego bądź roślinnego ornamentu. Do takiego ubrania była dopasowana  droga metalowa biżuteria – naszyjniki z monet lub inne solidne naszyjniki.

Głównym elementem garderoby mężczyzny był dług szlafkok w paski, przepasany paskiem lub szalikiem oraz dość wysoka, ciemnoczerwona czapka w kształcie ściętego stożka z frędzlem – fes.


Z powrotem