Na jednej z wielu wysp na jeziorze Galve znajduje się wspaniały Zamek na Wyspie w Trokach, arcydzieło średniowiecznej litewskiej architektury obronnej, jedyny zamek na wodzie w Europie Wschodniej. Uważa się, że budowę Zamku na Wyspie rozpoczął w końcu XIV wieku książę Kiejstut, a zakończył na początku XV wieku jego syn Wielki Książę Litwy Witold. Zamek składa się pałacu książęcego z basztą i dziedzińca. Zamek powstał jako twierdza obronna, a po bitwie pod Grunwaldem stracił znaczenie obronne i stał się rezydencją książęcą.
Na początku XV wieku Troki były prosperującym miastem, dokąd przybywało wielu kupców, ważnych gości oraz posłów zagranicznych, wszystkich przyjmowano w Zamku na Wyspie w sali reprezentancyjnej. Król Polski Jagiełło, kuzyn Wielkiego Księcia Litwy Witolda, w latach 1413-1430 odwiedził zamek aż trzynaście razy.
Niestety, po śmierci Wielkiego Księcia Witolda oraz w XVI wieku zamek przestał być rezydencją książęcą i jego znaczenie zmalało. Podczas wojny z Rosją w XVII wieku Zamek na Wyspie w Trokach został zburzony i nikt go nie odbudował. W XVIII wieku na miejscu zamku pozostają ruiny.
Po II Wojnie Światowej rozpoczyna się odbudowa zamku dzięki czemu symbol Litwy i Trok Zamek na Wyspie odzyskał wygląd z XV wieku. Po odzyskaniu przez Litwę niepodległości zamek znów odwiedzają dostojni goście i podpisywane są ważne umowy.
Przeznaczenie Zamku na Wyspie w Trokach zmieniło się w 1962 roku. Został on przekazany do dyspozycji Muzeum Historycznego w Trokach, do którego nadal należy. Powstały tu ekspozycje, są czynne wystawy i odbywają się różne imprezy. Co roku przyjeżdżają tu tysiące gości z całego świata, nie tylko ze względu na imponujący wizerunek czy historię, ale także dlatego, że każdy z pewnością odkryje ciekawe rzeczy: jednych zachwyci architektura, innych zainteresuje historyczna ekspozycja lub zbiory muzealne.
Dla przykładu, jedna z ekspozycji muzeum przedstawia historię i kulturę Karaimów. Od czasu przybycia na Litwę społeczność karaimska skupiła się w większości w Trokach. Miasto było i jest centrum życia duchowego litewskich Karaimów, Mekką Karaimów.
W dobie obecnej karaimskie stroje ludowe nie są używane w życiu codziennym, lecz wcześniejsze wzory są starannie przechowywane w Muzeum Historycznym w Trokach, niektóre można obejżeć w ekspozji w Muzeum Karaimskim. Jeszcze w XIX wieku kobiety na święta wkładały stroje narodowe, które są typowe dla ludów wschodnich.
Narodowy strój karaimskich kobiet składa się z długiej spódnicy, białej bluzki, haftowanego, aksamitnego, rozpinanego żakietu (zwanego ,,kyrcha“) z szerokimi do łokci rękawami oraz płaskiej okrągłej aksamitnej czapeczki ozdobionej koralikami lub monetami.
Zamiast spódnicy i bluzki mogła być sukienka, czasem nawet wzorzysta. Na czapeczkę czasami można narzucić lekki jasny szalik lub chustkę.
Obowiązkowym elementem stroju była kyrcha, mogła być uszyta z ciemnoczerwonego, brązowego, zielonego lub niebieskiego aksamitu i musiała być wyszyta złotymi nićmi przy użyciu skomplikowanego geometrycznego bądź roślinnego ornamentu. Do takiego ubrania była dopasowana droga metalowa biżuteria – naszyjniki z monet lub inne solidne naszyjniki.
Głównym elementem garderoby mężczyzny był dług szlafkok w paski, przepasany paskiem lub szalikiem oraz dość wysoka, ciemnoczerwona czapka w kształcie ściętego stożka z frędzlem – fes.
