Pomimo faktu, że hrabia Józef Tyszkiewicz był wyrafinowanym estetą i miłośnikiem kultury francuskiej, był jednocześnie człowiekiem oszczędnym i racjonalnym, który zdawał sobie sprawę z tego, że rzeczy estetyczne mają naprawdę wysoką cenę. Nic więc dziwnego, że pałac otaczała niezliczona ilość budynków gospodarczych: obory, stajnie, stawy rybne, gorzelnia… A w miejscu, gdzie obecnie znajduje się Sala Europy, mieściła się jego hodowla rasowych krów holenderskich. Szacuje się, że w tym czasie w oborach trzymano ponad sto krów mlecznych. Krowy należały do dobrej rasy i dawały dużo mleka. Bydło było jednym z najważniejszych źródeł dochodu hrabiego.
W czasach sowieckich podjęto próbę przekształcenia tego budynku w hale do koszykówki i piłki nożnej. Po odzyskaniu przez kraj niepodległości próbowano podzielić tę przestrzeń na kilka małych, niefunkcjonalnych pomieszczeń, a dziś powstała tu Sala Europy – mogąca pomieścić ponad 200 widzów przestrzeń, w której organizowane są koncerty, wystawy i konferencje.
Nazwa Sali Europy związana jest ze starożytnym greckim mitem o pięknej Europie i Zeusie. Zeus przemienił się w białego byka, aby oszukać swoją żonę Herę i porwać piękną Europę, córkę fenickiego króla Agenora, kąpiącą się w Morzu Śródziemnym. Zeus zabrał dziewczynę na Kretę, gdzie ukazał się jej w swojej boskiej postaci.
Salę Europy zdobią rzeźby przedstawiające postacie starożytne: Zeusa, Laokoona, Atenę Palladę i wiele innych. Obok sali stoi Herkules. Autorem słynnej rzeźby jest Nerijus Kavaliauskas. Herkulesowi przepowiadano, że stanie się nieśmiertelny, jeśli na rozkaz króla Myken Eurysteusza dokona dwunastu prac. Rzeźba przedstawia jego pierwszy wyczyn: zwycięstwo nad lwem nemejskim.
Po lewej stronie zwiedzający mogą zobaczyć staw, który został oczyszczony i obsadzony historycznymi odmianami róż, ciernistymi krzewami i sakurą. Przestrzeń tę postanowiono ożywić kopiami starożytnych rzeźb. Wśród nich znajduje się rzeźba śpiącej Ariadny. Marmurowa rzeźba, która jest nieco dłuższa niż wzrost człowieka, przedstawia młodą kobietę śpiącą na kamieniu w pozycji półleżącej. Chociaż powieki kobiety są zamknięte, jej twarz wyraża głęboki smutek lub rozpacz.
Ariadna w mitologii greckiej była córką króla Minosa z Krety i Pazyfae. Uwiedziona przez Tezeusza, pomogła mu wydostać się z Labiryntu, dając mu kłębek nici. Tezeusz wszedł do Labiryntu rozwijając nić, a po zabiciu potwora odnalazł wyjście zwijając nić. Po swoim marszu Tezeusz zostawił Ariadnę śpiącą na wyspie Naksos, gdzie została żoną Dionizosa i urodziła Ojnopiona. Według innej legendy zmarła po tym, jak została ukarana przez Artemidę.
